POZNAŃSKA WENECJA, CZYLI CHWALISZEWO NA STARYCH ZDJĘCIACH
Chwaliszewo przez stulecia było warciańską wyspą. Początkowo należało do kapituły katedralnej i podlegało jurysdykcji biskupów poznańskich. W czasach pierwszej Rzeczypospolitej było znakomicie rozwijającym się miasteczkiem erygowanym na prawie magdeburskim 20 sierpnia 1444 roku przez króla Polski i Węgier Władysława III.
Na wyspie mieszkali znakomici rzemieślnicy, głównie krawcy i szewcy, których wyroby skutecznie konkurowały z produkcją rzemieślników z lewobrzeżnego Poznania, przysparzając miasteczku pieniędzy i splendoru. Te świetne dla Chwaliszewa czasy skończyły się w 1800 roku, kiedy wyspę i jej mieszkańców inkorporowano do Poznania, przez kolejne dziesięciolecia dawne miasteczko zachowało jednak swą odrębność wyznaczoną specyficznym położeniem, zabudową i silnymi więzami lokalnymi. Podczas walk o Poznań w lutym 1945 roku Chwaliszewo zostało w 90 proc. zniszczone. W gruzach legły prawie wszystkie kamienice. Po wojnie kilka mniej uszkodzonych odbudowano, w miejscu pozostałych wzniesiono nowe budynki, których charakter bardzo odbiegał od przedwojennego wyglądu dzielnicy.
Ostatnim akordem dekompozycji Chwaliszewa była zmiana koryta Warty i rozebranie mostu Chwaliszewskiego dokonane w 1969 roku. Odtąd Chwaliszewo nie jest już wyspą, a integralną częścią poznańskiego Starego Miasta. W ostatnich kilkunastu latach na terenie dawnego miasteczka rozpoczął się duży ruch budowlany. Powstało kilkanaście nowych budynków o charakterze apartamentowców, w starym korycie Warty postawiono pawilon Nowej Gazowni, a teraz powstaje park. Te działania na pewno przyczynią się do przywrócenia dzielnicy blasku i spowodują, że do sennego i zapuszczonego przez dziesięciolecia niewielkiego fragmentu Poznania wróci życie i energia.
Most Chwaliszewski 1910 rok
Most Chwaliszewski 1924 rok
Most Chwaliszewski 1939 rok
Ulica Wenecjańska w czasie powodzi w 1888 roku
Ulica Wenecjańska w 1945 roku
Ulica Wenecjańska w 1968 roku
UlicaChwaliszewo1888
Ulica Wenecjańska od strony mostu Chwaliszewskiego i krzyż zwany Złotym Chrystusem 1968
Źródło: Wirtualne Muzeum Historii Miasta Poznania CYRYL